زماني كه سيستم هاي RO طراحي مي شوند، روش هاي پيش تصفيه بسيار حياتي هستند. به عنوان مثال، غشاهاي اسمز معكوس به كار رفته براي اغلب كاربري هاي استحصال، شامل يك شبكه فاصله دهنده بين غشاي هستند كه معمولا از يك توري مشبك پلي اتيلن با دانسيته پايين ساخته شده است. در صورتي كه سطح بالايي از مواد معلق جامد در خوراك ورودي وجود داشته باشد، اين فاصله دهنده مي تواند جرم گرفته شود.
مشكل ديگر، سطح بالاي غلظت مواد آلي در اغلب پساب هاي تصفيه شده بيولوژيكي است كه اين مواد توسط غشاهاي اسمز معكوس پس زده مي شود و در طول فرايند همانطور كه جريان آب در عرض غشا جريان دارد، تغليظ مي شود. تغليظ مواد آلي به ويژه در سمت خروجي سيستم RO مي تواند منجر به گرفتگي و فولينگ غشا شود. همچنين به دليل اينكه مواد آلي موجود در پساب غذاي مناسبي براي ميكروارگانيسم ها هستند، بيوفولينگ مي تواند رخ دهد و از آنجا كه اغلب پساب هاي تصفيه شده حاوي سطوح بالايي از باكتري هستند، بنابراين حتي با وجود گندزدايي خوراك ورودي، رشد بيولوژيكي ممكن است به سرعت اتفاق افتد.
در نهايت، رسوب گذاري مربوط به فسفات كلسيم نيز مي تواند مشكلاتي را در بهره برداري واحد هاي RO در برخي از انواع پساب ، ايجاد كند. اين نوع رسوب گذاري مي تواند با بهره برداري در بازده هاي كمتر، استفاده از اسيد و ساير آنتي اسكالانت ها (ضد رسوب ها) براي به حداقل رساندن رسوب گذاري، و يا اصلاح شرايط بهره برداري از واحد تصفيه خانه به منظور كاهش مقدار فسفات در خوراك RO، كاهش يابد.
مشكلات گرفتگي، فولينگ و رسوب گذاري به معناي اين است كه سيستم اسمز معكوس نيازمند عملكرد در فشارهاي بالاتري است، كه اين امر منجر به افزايش مصرف انرژي، هزينه هاي بالاتر مواد شيميايي براي شستشو و كاهش عمر غشا مي شود.
اما سوال مهم اين است كه چگونه چالش هاي مذكور مي توانند به حداقل برسد و هزينه هاي كلي چرخه زندگي (عمر) واحد هاي استحصال پساب كاهش يابد؟
پاسخ به اين سوال، استفاده از روش هاي موثر پيش تصفيه آب خوراك RO قبل از ورود به آن است. به شرطي كه مراحل پيش تصفيه با دقت انتخاب شوند، عملكرد سيستم RO مطابق برنامه ريزي مي تواند تضمين شود.